Συνέχεια
Έχουμε σαφή συναίσθηση ότι: Ο παρεχόμενος χρόνος σε μια εισήγηση, δεν χωρά την αποσταγμένη πολύχρονη πείρα και τα συμπεράσματα μας , από «το ξέθαμα», την «αναγνώριση τις φύσης των προβλημάτων», και τις «προτάσεις επίλυσης τους» για τους τόπους μας.
Αυτό είναι που απαιτεί, το άνοιγμα των εργασιών μιας θεσμοθετημένης «δημόσιας διαβούλευσης». Όπου όλα αυτά, «επίσημα και θεσμοθετημένα»θα διατυπωθούν, από κάθε πλευρά και θα βοηθήσουν να βγουν συμπεράσματα πρακτέου και τα συμφωνημένα κριτήρια απόδοσης αποτελέσματος, των αναγκαίων ενεργειών και έργων που πρέπει να γίνουν για να υπάρξει επιτυχία αποτελέσματος».
Αυτό , πρέπει να διεξάγεται σαν συνεχής διαδικασία, που θα τρέχει παράλληλα με τις υπόλοιπες διεξαγόμενες ενέργειες , ώστε να μπορέσει να υπάρξει, καταρχήν: οικονομία χρόνου στις παρεμβάσεις που θα εκτελούνται με κοινά συμφωνημένα κριτήρια για το αποτέλεσμα τους». Σίγουρα σε τέτοιους δύσκολους καιρούς, για τα κρατικά έξοδα, θα υπάρξει, με μια τέτοια διαδικασία οικονομία ουσιαστική και στην λειτουργία τις δικαιοσύνης, διότι έτσι θα υπάρχει συμφωνία και δέσμευση «εκ των προτέρων» ,για το «δέον γενέσθαι».
Και «οι καλοί λογαριασμοί, από αρχής, κάνουν τους καλούς φίλους» . Και, εν ονόματι αυτού που συμφωνήθηκε από αρχής, πρέπει να γίνεται είτε να επιβάλλεται η πειθαρχία σε όλες τις πλευρές. Αυτή είναι μια «Δεύτερη βασική προϋπόθεση» ,που εγείρουμε, για την εξυγίανση των τοξινομενων περιοχών μας. Για να μην μπορεί, ο οποιοσδήποτε να λέει είτε να κάνει, ότι του κατεβαίνει «θέλοντας δήθεν να μας σώσει»!!!!και μάλιστα τρώγοντας δημόσια λεφτά.
Στον χρόνο που έχουμε λοιπόν, σε αυτή την εισήγηση: Περιοριζόμαστε στην διατύπωση μόνον ,των ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΩΝ, για να παραχθεί το ποθούμενο αποτέλεσμα για την δημόσια υγεία και την υγεία του περιβάλλοντος ζωής μας, στους τόπους μας. ( Για «συμπληρωματική πληροφόρηση σας,» επί των αναλυτικών απόψεων του ΙΤΑΠ , για κάθε ένα σημείο και επιμέρους θέμα, επιτρέψτε μου να σας παραπέμψω στην ειδική διαχρονικά αρθογραφία μας και τις ειδικές εκδόσεις του ΙΤΑΠ, που μπορείτε να έχετε δωρεάν). Όπως επίσης και το γεγονός ότι πιστεύουμε ότι θα υπάρξει χρόνος τα συζητάμε αναλυτικά, στα πλαίσια ,τις ανοιχτής συμμετοχής όλων μας, στην «Θεσμοθετημένη δημόσια διαβούλευση» των θεμάτων του τόπου μας.
Αυτή η «δεύτερη προϋπόθεση» όμως, πρέπει να συγκροτηθεί και να ανοίξει σαν διαδικασία ,κατά επιταγές του νόμου, άμεσα από την εξουσία μας και να αρχίσει στο πλαίσιο αυτό ,άμεσα η δουλειά του σχεδιασμού των συμφωνουμένων ενεργειών. Ο θεσμικός αυτός τρόπος λειτουργίας είναι το τοπικό όργανο αποφάσεων.
Η σημερινή συνάντηση μας , Θέλω να πιστεύω ότι: Γίνεται σε ένα κοινό πεδίο: Αυτό τις υποστήριξη τις αντικειμενικής αληθείας.
Φίλοι μου Η αντικειμενική αλήθεια. Και μάλιστα σαν βάση σχεδιασμού έργων και λήψης διορθωτικών ενεργειών από την εξουσία, με σοβαρότητα: Δεν κερδίζεται με την κωμωδία, τις συλλογής δεδομένων από το πεδίο με την μέθοδο «των συνεντεύξεων με τον ρυπαντή».
Οι Υπηρεσίες και οι φορείς των ΟΤΑ, που πήραν Δημόσιο χρήμα για πολλοστή φορά, για μια τέτοια δουλειά, ούτε την «κατάρτιση καταλόγων υπαρκτών εργοστασίων στην περιοχή τους» δεν κατάφεραν να καταρτίσουν και να παρουσιάσουν ΥΠΕΥΘΥΝΑ!!. Συνεχώς βγαίνουν στοιχεία παραλήψεων ότι ήξεραν, αλλά δεν ενεργούσαν για την πρόληψη και προφύλαξη ,όχι του περιβάλλοντος της περιοχής αλλά τις δημόσιας υγείας. Αντιθέτως την παζάρευαν αγρίως, έναντι αργυρίων. Ας Μην ισχυρίζονται λοιπόν τώρα ότι : Συνέβαλαν και συμβάλουν στην αποκατάσταση των προβλημάτων στους τόπους!! .
Όπως επίσης: Δεν είναι δυνατόν, οι λύσεις να σχεδιαστούν με βάση «επεξεργασία δεδομένων» από τα «δηλούμενα στοιχεία βιομηχανιών» από Μ.Π,Ε τους ,οι όποιες έχουν πλέον αρχαιολογική αξία!!..
Καθώς και από πληροφορίες βασισμένες, σε άσχετες προς το υπαρκτό σήμερα (εν λειτουργία) εργοστάσιο που περιέχονται σε πεπαλαιωμένες ΑΕΠΟ ,Οι όποιες είναι αναθεωρητέες, λόγο και τις νέας νομοθεσίας για την αδειοδότηση της βιομηχανίας. Αυτήν που στην Βοιωτία, συστηματικά απόφευγαν να την θέσουν σε εφαρμογή.
Η ισχύουσα στην περιοχή Νομοθεσία Κατάρτισης των ΑΕΠΟ των εργοστασίων, Κατά παράξενο τρόπο, σταματά το 2004, αποφεύγοντας να ενεργοποιήσουν την όποια νεώτερη νομοθεσία( π.χ. ICCP, BREF/BAT, ΚΥΑ 13588/725/2006 για τοξικά, για σύνδεση παραγωγικής διαδικασίας με απόβλητα κ.λ.π.-κ.λ.π.,) Έτσι τα ΥΠΑΡΚΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ παραμένουν «αδειοδοτημένοι ρυπαντές μας» με «μαϊμούδες άδειες» απόρριψης τοξικών απόβλητων.
Και εμείς τρέχουμε από δικαστήριο σε δικαστήριο για να αποδείξουμε τα αυτονόητα: Ότι η διοίκηση και η ρυπαντική βιομηχανία «τα έχουν κάνει αδειοδοτικά πλακάκια» !!!
Αυτό το πράγμα δεν πάει άλλο .Και είναι εκείνο που τώρα πρέπει να ανατραπεί και να αλλάξει ριζικά.
Προϋπόθεση είναι λοιπόν: η «αδειοδότηση τις βιομηχανίας» να σταματήσει να είναι μια υπόθεση mike- mouse.
Χρειάζεται, άμεση κατάρτιση σύγχρονων , πραγματικών, κατά τους νόμους συντεταγμένες ΑΕΠΟ με δεδομένα για τα υπαρκτά εργοστάσια. Την πλήρη καταγραφή τις πραγματικής παραγωγικής δραστηριότητα τους κατά 13588/725, Άρα και την χρέωση τους με τα εκ του νόμου αναφερόμενα τοξικά απόβλητα τους. Μετά χρειάζονται : Να δηλωθούν, οι πραγματικές «ισορροπίες μαζών»,νερού, υλικών, παραγωγής, κ.λ.π. για ποιοτική και ποσοτική χρέωση και παρακολούθηση των δημιουργουμένων αποβλήτων τους.
Όλα αυτά σημαίνουν: Υποβολή νέων, ΜΠΕ από την βιομηχανία, και ΑΕΠΟ από την αδειοδοτική εξουσία, Γρήγορα.
Και τότε : Με βάση Αυτά τα σωστά δεδομένα , Να βγουν οι επικαιροποιήσεις των όποιων μελετών για την κατασκευή των τεχνικών έργων και την λειτουργία των λύσεων. Είμαστε πολύ φτωχοί για να πετάμε δημόσια λεφτά!!! Παίζοντας με ψεύτικα δεδομένα.
Αγαπητοί Συνάδελφοι. Το Τελικά ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ : είναι «να παραχθεί γρήγορα το «τελικό αποτέλεσμα», Και Μάλιστα σε χρόνο dt.
Αυτό είναι εκείνο το κριτήριο με το οποίο θα μετρηθούν τα πάντα!!!!. Είναι « ουσιαστική» αυτή η προϋπόθεση.
Τι;; είναι όμως το ζητούμενο «τελικό αποτέλεσμα;;»
Ας μην ξεφύγει τις προσοχής όλων μας:
Το ζητούμενο δεν είναι μόνο : «η παραγωγή χαρτιών»,( με νέους νόμους ,εγκυκλίους είτε και κείμενα από σοφές πρόσθετες μελέτες ακαδημαϊκών ή άλλων). Δεν είναι μόνον: να εφαρμοστούν «τα χαρτιά» και κατασκευαστούν τα έργα ,ρίχνοντας Μπετό και Σίδερα!!
Δεν είναι μόνον: να φτιαχτούν άνθρωπο-δομές και Να διασφαλιστεί: η αξιόπιστη οργανωτική διάταξη τους «επί έργον» στο πεδίο.
ΕΙΝΑΙ το να φτάσουμε να τις λειτουργήσουμε ,τις νέες εγκαταστάσεις και ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΛΕΓΧΟΥΣ για την σωστή απόδοση τους, να δοθεί στον κόσμο το σωστό αποτέλεσμα .:ΚΑΘΑΡΟΣ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ και να ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ
Άρα: Το Ζητούμενο είναι «όλα αυτά μαζί», και μάλιστα από «ΧΤΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ».
Κατά συνέπεια: 1) Όλα αυτά πρέπει να ετοιμάζονται και να Αποφασίζονται, στον άμεσο χρόνο.
2) Μετά : Να μπαίνουν σε υλοποίηση , σε ένα συνεχές ΧΡΟΝΟΔΙΑΓΡΑΜΜΑ υλοποίησης, με προασφαλισμένους οικονομικούς πόρους . Μάλιστα ,Πολλά από τα αναγκαία μέτρα, δεν χρειάζονται και λεφτά για να υλοποιηθούν, και αυτά έπρεπε ήδη να τρέχουν γύρω μας.
3) Και μετά :Να μπαίνουν σε λειτουργία ΜΟΝΙΜΗ, ΣΩΣΤΗ,ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
Προκειμένου: καθημερινά να παράγεται ελεγχόμενα , ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ,από όλα αυτά!!
Αυτό χρειάζεται να γίνει “Από χτες το βράδυ”!!! (Μια χρονική διάσταση που την συνηθίζουμε στις ενδο-εργοστασιακές εντολές όταν ζητάμε αποτέλεσμα). Δηλαδή το ζητούμενο είναι : το ΓΛΗΓΟΡΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, για να κοπεί η συνέχιση τις εξαχρείωσης ,τις Δημόσιας υγείας,
Αυτό φίλτατοι είναι: Προσπάθεια πολιτική και Πολιτικό έργο. ΓΙΑ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΔΟΥΛΕΙΑΣ και ΖΩΗΣ
Έργο συντονισμένων εξουσιών που σέβονται την δουλειά τους, τον ρόλο τους και τα λεφτά που παίρνουν και χαλάνε κάθε μέρα.
Επιτέλους το περιβάλλον και η σωστή διαχείριση του στην χώρα μας, πρέπει να γίνει μια υπόθεση που θα γνωρίζει η αριστερά τους τι ποιεί η δεξιά τους
Και για τις περιοχές μας, τελικό αποτέλεσμα δεν Θα προκύψει αλλιώς, παρά σαν μια ΟΛΙΚΗ ΣΥΝΙΣΤΑΜΕΝΗ, σύνθεσης ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΙΣΤΩΣΩΝ, Όπως:
1, Καθαρό- αξιόπιστα εγγυημένο-φτηνό νερό «Ανθρώπινης χρήσης»για τον κόσμο των περιοχών. Και αυτό σημαίνει κατασκευή και λειτουργία ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΔΥΙΛΙΣΤΗΡΙΟΥ Ποσίμου Νερού. Που θα καλύψει όλες τις τοξινωμενες περιοχές, το συντομότερο δυνατό.
2. Διάγνωση ζημιάς υγείας των πολιτών και Δωρεάν ιατρική φροντίδα κάθε πολίτη των περιοχών που τοξινώθηκαν, με δραστηριοποίηση των κρατικών μηχανισμών του ΕΣΥ και όποιου άλλου σχετικού με τα θέματα τοξίνωσης, κρατικού φορέα Δημόσιας Υγείας.
3. Εγγυημένες ενέργειες βιομηχανικής Αντί-ρύπανσης(είτε σταματήματος τις ρύπανσης) με φρέσκιες δεσμευτικές Μ.Π.Ε. (λειτουργούντων και νέων βιομηχανιών). Σωστές ,νόμιμες, ανανεώσιμες, Κρατικές ΑΕΠΟ και άδειες λειτουργίας εγκαταστάσεων. Πρόσβαση σε αυτές από τον κόσμο των τόπων. Και τέτοιες ώστε: να ξεκαθαρίζουν την τύχη των υγρών και στερεών απόβλητων τις βιομηχανίας.
4. Χωροταξική οργάνωση των τόπων, για αξιοβιωτη ζωή στους τόπους, με ΖΟΕ, Σχεδία πόλης, κ.λ.π. αποτελεσματικά εργαλεία, « μόνιμου χωρισμού σπιτιών από εργοστάσια».
5.Υποχρεωτικά δημιουργία : ιδιωτικής βιομηχανικής περιοχής(στις περιοχές αποκλειστικά που ήδη υπάρχουν τα εργοστάσια και Όχι σε νέες Παρθένες περιοχές ). Σταμάτημα της «σημειακής χωροθέτησης». Απαγόρευση ολότελα, της ανέγερσης εργοστασίων «εκτός σχεδίου»και «τις Έρπουσας δόμησης τους», κατά μήκος εθνικής οδού.
6.Υποχρεωτική Πλαισίωση «των ιδιωτικών περιοχών λειτουργίας βιομηχανιών, ΒΙΠΕ» , με ιδιωτικά έργα πληρωμένα από δικούς τους πόρους ,για την Κατασκευής δικτύου συλλογής , προ-επεξεργασμένων ειδικών, υγρών βιομηχανικών αποβλήτων και κεντρικό σταθμό ,Παραπέρα βιολογικής επεξεργασίας τους.
Ενώ Το κράτος θα ΔΙΑΤΗΡΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ ΤΙΣ όλης διαδικασίας, «προέγκρισης εγκατάστασης» και «Αδειοδότησης» εγκαθιστάμενων δραστηριοτήτων, στις ιδιωτικές ΒΙΠΕ.
Και μια που όλοι πλέον, λένε ότι συμφωνάνε, Τώρα : «Το ποτάμι να ξαναγίνει ποτάμι» ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ!!!. Πρέπει να ξεχασθεί, η όποια συμμετοχή του σαν αποδέκτης επεξεργασμένων είτε ανεπεξέργαστων αποβλήτων.
7. Πρέπει να γίνει άμεση Πλαισίωση των τόπων, με Σχεδιασμό και καθορισμό προτεραιότητας για την « διαχείριση υδατικών πόρων» (επιφανειακών και υπόγειων) αλλά και διαχείρισης των στερεών βιομηχανικής προέλευσης αποβλήτων.
Είναι άμεσης προτεραιότητας και άμεσης εφαρμογής, οι ρυθμίσεις αυτές. Και πρέπει να γίνουν με τελική έγκριση από τους κατοίκους των περιοχών.
Μάλιστα : Για να κάνουμε οικονομία νερού στις περιοχές αυτές, Πρέπει να καθοριστεί δια νόμου, στον «σχεδιασμό διαχείρισης υδάτων στην περιοχή» ότι:«Τα επεξεργασμένα νερά» από τους «κεντρικούς βιολογικούς καθαρισμούς» των ιδιωτικών βιομηχανικών περιοχών, ξαναγυρνούν αποκλειστικά και μόνο στην βιομηχανία, για βιομηχανική χρήση τους. Συνδυαζόμενα με «Προγράμματα Ελαχιστοποίησης» χρήσης νερού και δημιουργίας υγρών αποβλήτων, στις «ιδιωτικές βιομηχανικές περιοχές».
8. Πρέπει να υπάρξει Άμεση Εφαρμογή: ειδικών Προγραμμάτων «διακρίβωσης ποιότητας», Βιομηχανικών, βιοτεχνικών και αγρό-κτηνοτροφικά παραγομένων τροφίμων, στους τόπους ,σε συνδυασμό με επιβολή ειδικών μέτρων για ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ τους, ειδικά από το χρησιμοποιούμενο νερό στην παραγωγή. Και φυσικά , η λήψη ειδικών μέτρων υποστήριξης τις πληττόμενης αγρό-κτηνοτροφικής και βιοτεχνικής τοπικής παραγωγής από το καταστροφικό συμβάν.
Φίλοι, Συνάδελφοι. Σε πρόσφατη ειδική ημερίδα του ΤΕΕ στην Θήβα, λέγαμε ότι:
Με χαρά διαπιστώσαμε ότι , Η ειδική Έκθεση του Τ.Ε.Ε, συμφωνεί, σε πολλά σημεία με τις διαπιστώσεις, τα συμπεράσματα, τις θέσεις, και τις προτάσεις που έχουν διαμορφωθεί μέσα από τον πολύχρονο αγώνα, των επιστημόνων και μηχανικών του ΙΤΑΠ. Το ίδιο ισχύει και με τις θέσεις τις ΕΕΧ .
Υπάρχουν φυσικά, μερικά μικρά θέματα, κυρίως ιεραρχήσεων ενεργειών, το οποία όμως με λίγη δουλειά και καλή θέληση, εξομαλύνονται.
Εκτιμώ ότι : Η τελικές μας θέσεις, μπορούν να συμπίπτουν απόλυτα, ως αναφορά το τεχνικά πρακτέο. Για αυτό ζητώ και προτείνω, να κάτσουμε μαζί το συντομότερο δυνατόν και να κάνουμε αυτήν την εναρμόνιση των πορισμάτων ,ΕΕΧ,ΤΕΕ,ΙΤΑΠ και όποιου άλλου φορέα και μηχανισμού θέλει να προσέλθει και να συνεργαστεί στην «κοινή αυτή πλατφόρμα ζητούμενων». Πιστεύω ότι: ΑΜΕΣΑ, θα μπορέσουμε να κατεβάσουμε μια κοινή εισήγηση προς τον κόσμο «στην θεσμοθετημένη δημόσια διαβούλευση» που πρέπει να αρχίσει. Ώστε, ο κόσμος να βρεθεί με ενιαίες προτάσεις «πρακτέου» και η εξουσία μπροστά σε ενιαία ζητούμενα υλοποίησης.
Ας γίνει αυτό κοινό «θέμα τιμής» κρατώντας απαραίτητα τους ακόλουθους κοινούς στόχους
1.ΣΩΣΤΑ μελετημένα και λειτουργημένα ΕΡΓΑ.
2.ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ-ΑΞΙΟΠΙΣΤΗ πολιτική, για την εφαρμογή των ΜΕΤΡΩΝ αντί-ρύπανσης/απορρύπανσης.
3.Ανθρωπινες Υποδομές, με διασφάλιση ανεξάρτητης ,θεσμικής, ουσιαστικής, λειτουργιάς τους για την επιτυχημένη συνεχή απόδοση των μέτρων,
Προκειμένου να παράγεται «το σωστό αποτέλεσμα» για την προάσπιση τις δημόσιας υγείας .
Αυτό είναι το τελικό ζητούμενο , Για ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΚΑΙ ΖΩΗΣ Προκειμένου να υπάρξει προοπτική σε τούτες τις πολύπαθες περιοχές.
ΕΙΝΑΙ :. Ζητούμενο –προϋπόθεση: Για να υπάρξει ΑΞΙΟΒΙΩΤΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΜΑΣ, με προστασία της υγείας ΟΛΩΝ ΜΑΣ.
Η ΓΝΩΣΗ της αλήθειας , Η ΛΟΓΙΚΗ και Η έντιμη ΥΠΗΡΕΤΗΣΗ του δικαίου, καλούν : Επιστήμονες και Μηχανικούς των τόπων αυτών, να προσφέρουν επιτέλους υπηρεσίες, μιας τέτοιας ποιότητας , στον κόσμο των τόπων αυτών.
Η εξουσίες ,πρέπει να τις σεβασθούν και να τις υλοποιήσουν. Το οφείλουν σε όλους μας.
Σας Ευχαριστώ.
Τρίτη 23 Μαρτίου 2010
Κυριακή 21 Μαρτίου 2010
Πράσινη ανάπτυξη επί το έργον ή
Πώς να μετατρέψετε τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας σε εργαλείο πλουτισμού και περιβαλλοντικής υποβάθμισης
Η πολυαναμενόμενη διείσδυση των ΑΠΕ στο ενεργειακό μίγμα της χώρας, κατέληξε σε μια νέα περιπέτεια στην Ελλάδα της απελευθερωμένης αγοράς ενέργειας: Το νομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ κατόρθωσε γρήγορα να συσπειρώσει απέναντι του, το μεγαλύτερο μέρος των φορέων που ασχολούνται με το περιβάλλον και είναι πάγιοι υποστηρικτές των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, σύλλογοι, ΜΚΟ, κινήσεις και ενεργοί πολίτες, διέγνωσαν την έκπτωση των περιβαλλοντικών αξιών και διατύπωσαν την αντίθεσή τους στη μείωση του δημόσιου ελέγχου και την διευκόλυνση της ανεξέλεγκτης εγκατάστασης βιομηχανικής κλίμακας «πάρκων» σε κάθε σημείο της επικράτειας.
Για να μην αναρωτιόμαστε «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο», το νέο νομοσχέδιο μοιάζει να έχει παραγγελθεί από εταιρείες και συμπράξεις του κλάδου (ευρωπαϊκοί κολοσσοί και εθνικοί εργολάβοι) που έλκονται από τον πακτωλό των επιχορηγήσεων.[1]
Η ελεύθερη πρόσβαση σε κατάληψη τεράστιων εκτάσεων δημόσιας (δωρεάν) γης, συνδυάζεται με την δυσοίωνη προοπτική μετατροπής δασών, βουνοκορφών, οικοσυστημάτων και τοπίων σε πάρκα γιγάντιων ανεμογεννητριών, καλωδίων, υποσταθμών και πυλώνων ανάλογα με την επιλογή και το συμφέρον των επενδυτών.[2]
Η αποκατάσταση του περιβάλλοντος όταν ολοκληρωθεί ο χρόνος ζωής, εισπραχθούν οι επιδοτήσεις ή γίνουν ασύμφορες οι εγκαταστάσεις, δεν περιλαμβάνεται στις πρόνοιες του νομοσχεδίου. Η εφαρμογή της περιβαλλοντικής νομοθεσίας απαξιώνεται ακόμη περισσότερο, η χωροταξία αντιμετωπίζεται ως περιττή πολυτέλεια και οι τοπικές κοινωνίες δωροδοκούνται απευθείας για να «ξεχάσουν» τις όποιες αρνητικές επιπτώσεις. Και όλα αυτά, ενώ η εκτίμηση των πραγματικών αναγκών της χώρας μας σε ενέργεια δεν έχει γίνει ακόμη: οι αιτήσεις για νέες εγκαταστάσεις ηλεκτροπαραγωγής (συμβατικές και ΑΠΕ) που έχουν κατατεθεί από τις ίδιες μεγάλες εταιρείες, είναι πολλαπλάσιες των σημερινών αναγκών. Η εξοικονόμηση ενέργειας, ένας τομέας που η χώρα υστερεί χαρακτηριστικά, πέρασε στα «ψιλά» του νομοσχεδίου και αντιμετωπίστηκε πλημμελώς με τον ενεργειακό κανονισμό για τα κτίρια που ακολούθησε.
Το νομοσχέδιο ενισχύει τις μορφές ΑΠΕ για τις οποίες ενδιαφέρονται οι μεγάλοι παίκτες, δηλαδή μεγάλης κλίμακας αιολικά και φωτοβολταικά «πάρκα», ενώ βαφτίζει ως ΑΠΕ ακόμη και τα μεγάλα υδροηλεκτρικά φράγματα. Μικρότεροι επενδυτές στον τομέα των φωτοβολταικών που διαμαρτυρήθηκαν μέσω του συνδέσμου τους για άνιση μεταχείριση, κατέθεσαν εξώδικα. Το νέο νομοσχέδιο δεν αποτελεί καινοτομία του Υπουργείου Περιβάλλοντος όπως διαφημίστηκε: με δελτίο τύπου οι πρώην ΥΠΑΝ, Χατζιδάκης –Μουσουρούλης, διεκδίκησαν την πατρότητα του νομοσχεδίου και έδωσαν στη δημοσιότητα το πανομοιότυπο δικό τους σχέδιο που παρέδωσαν στην κ. Μπιρμπίλη. Διόλου παράξενο. Οι συντάκτες, όπως και τα συμφέροντα που πρέπει να εξυπηρετηθούν είναι κοινά. Ποιος είπε ότι δεν υπάρχει συνέχεια στην διοίκηση;
Το τοπίο που διαμορφώνεται για τις ΑΠΕ είναι έργο που έχουμε ξαναδεί: Η πραγματικότητα αντιστρέφεται και η κερδοσκοπία ενδύεται φιλοπεριβαλλοντικό μανδύα. Στην Ισπανία, την Ιταλία, την Μ. Βρετανία και σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη, έρχονται στο φως διαδοχικές υποθέσεις διαφθοράς και σκανδάλων. Οι αρχές που ασχολούνται με το πρόβλημα υποστηρίζουν ότι είναι αδύνατο να υπολογιστεί το μέγεθος της απάτης και της διασπάθισης δημόσιου χρήματος που γίνεται για την κατασκευή αιολικών πάρκων. [3]
Όσο αλήθεια είναι ότι η προώθηση των ΑΠΕ είναι επιτακτική για την αντιμετώπιση της ρύπανσης και της κλιματικής αλλαγής, άλλο τόσο είναι αλήθεια ότι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας πρέπει να θεωρούνται δημόσιος πλούτος. Οι εκτάσεις που χρησιμοποιούνται είναι συνήθως δημόσιες. Οι επιχορηγήσεις βαρύνουν την κοινωνία, όπως και η προσαρμογή των δικτύων που σήμερα δεν είναι σε θέση να «σηκώσουν» αυξημένο φορτίο ΑΠΕ. Οι αθρόες εισαγωγές -γιατί στη χώρα μας δεν παράγουμε τα σχετικά τεχνολογικά αγαθά- θα έχουν συνέπειες στο εμπορικό ισοζύγιο, την ύφεση και την ανεργία. Οι πολύ αυξημένες τιμές της παραγόμενης ενέργειας θα βαρύνουν τους πολίτες καταναλωτές.
Επιπλέον σε πανευρωπαϊκό επίπεδο η συγκέντρωση των πηγών ενέργειας σε λίγα χέρια και η αποκλειστική εξάρτηση από μεγάλα δίκτυα μεταφοράς και διανομής, παραδίδουν τον έλεγχο της ενέργειας σε όμιλους συμφερόντων, ευνοούν την δημιουργία εντοπισμένων ενεργειακών κέντρων και πυρηνικών σταθμών, συνεργούν στην γιγάντωση των μητροπόλεων και την αναπαραγωγή καταναλωτικών προτύπων που διογκώνουν την κατανάλωση ενέργειας.
Στον αντίποδα, το περιβαλλοντικό και κοινωνικό όφελος από την εφαρμογή των ΑΠΕ, περνάει μέσα από τον κοινωνικό έλεγχο στον σχεδιασμό και την παραγωγή ενέργειας. Αφορά την προτεραιότητα στην ενίσχυση τοπικών αποκεντρωμένων συστημάτων ΑΠΕ όπου θα ενθαρρύνονται να συμμετέχουν Δήμοι, συνεταιρισμοί, συλλογικότητες, μεμονωμένοι αυτοπαραγωγοί για βιομηχανική, επαγγελματική, αγροτική και οικιακή χρήση. Αφορά την απόδοση κινήτρων και την ενημέρωση για εξοικονόμηση ενέργειας. Τις αλλαγές σε όλα τα κτίρια με θερμομόνωση, συντήρηση ή αλλαγή των συστημάτων κεντρικής θέρμανσης, γεωθερμία, πράσινες ταράτσες, βιοκλιματικές εφαρμογές, φωτοβολταικά στις στέγες και στις όψεις, μικρές ανεμογεννήτριες. Την ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής συστημάτων ΑΠΕ, ώστε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Την έρευνα και ανάπτυξη εναλλακτικών μορφών ΑΠΕ, την ανάπτυξη τεχνολογιών και συστημάτων αποθήκευσης. Αφορά τέλος την προσεκτική χωροθέτηση των μεγάλων εγκαταστάσεων ΑΠΕ με ενημέρωση και συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών, ώστε ελαχιστοποιούνται οι επιπτώσεις και να προστατεύονται αναντικατάστατα αγαθά όπως η βιοποικιλότητα, οι φυσικοί πόροι, τα σπάνια τοπία, η πολιτιστική κληρονομιά.
Ένα άλλο μοντέλο για τις ΑΠΕ είναι εφικτό και διαγράφεται σε πολλές από τις τοποθετήσεις που κατατέθηκαν στην διαβούλευση. Θα υιοθετηθεί στην Ελλάδα, της αρπαχτής και της διαπλοκής; Στη χώρα που εμπιστεύεται την τύχη της στους θεματοφύλακες της διεθνούς κερδοσκοπίας; Σε μια κοινωνία που δύο κόμματα εναλλάσσονται στην εξουσία ώστε να παραμένουν ίδιες οι πολιτικές; Μάλλον απίθανο αν δεν είμαστε εκεί να το θυμίζουμε και να το διεκδικούμε: Αγωνιζόμαστε για Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας για όλους, για την προώθηση του δημοκρατικού σχεδιασμού, της κοινωνικής συμμετοχής και της αποκέντρωσης, στην εξυπηρέτηση των πραγματικών κοινωνικών αναγκών και της προστασίας του περιβάλλοντος.
[1] Στελέχη των ίδιων εταιρειών κλήθηκαν να υπηρετήσουν το δημόσιο συμφέρον ως γραμματείς και σύμβουλοι του Υπ. Περιβάλλοντος
[2] Χιλιόμετρα δρόμων εύρους ως 15 μέτρων για να μεταφερθούν τα εξαρτήματα, ισοπέδωση και εκατοντάδες τόνοι μπετόν για να στερεωθούν ιστοί ύψους ως και 150 μέτρων, συμπληρώνουν την τυπική μορφή μιας τέτοιας εγκατάστασης.
[3] Εφημερίδα Καθημερινή 20-12-09: «Αέρας διαφθοράς στα αιολικά πάρκα, Κίνητρο οι επιδοτήσεις δισ. της Ε.Ε.»
Η πολυαναμενόμενη διείσδυση των ΑΠΕ στο ενεργειακό μίγμα της χώρας, κατέληξε σε μια νέα περιπέτεια στην Ελλάδα της απελευθερωμένης αγοράς ενέργειας: Το νομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ κατόρθωσε γρήγορα να συσπειρώσει απέναντι του, το μεγαλύτερο μέρος των φορέων που ασχολούνται με το περιβάλλον και είναι πάγιοι υποστηρικτές των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, σύλλογοι, ΜΚΟ, κινήσεις και ενεργοί πολίτες, διέγνωσαν την έκπτωση των περιβαλλοντικών αξιών και διατύπωσαν την αντίθεσή τους στη μείωση του δημόσιου ελέγχου και την διευκόλυνση της ανεξέλεγκτης εγκατάστασης βιομηχανικής κλίμακας «πάρκων» σε κάθε σημείο της επικράτειας.
Για να μην αναρωτιόμαστε «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο», το νέο νομοσχέδιο μοιάζει να έχει παραγγελθεί από εταιρείες και συμπράξεις του κλάδου (ευρωπαϊκοί κολοσσοί και εθνικοί εργολάβοι) που έλκονται από τον πακτωλό των επιχορηγήσεων.[1]
Η ελεύθερη πρόσβαση σε κατάληψη τεράστιων εκτάσεων δημόσιας (δωρεάν) γης, συνδυάζεται με την δυσοίωνη προοπτική μετατροπής δασών, βουνοκορφών, οικοσυστημάτων και τοπίων σε πάρκα γιγάντιων ανεμογεννητριών, καλωδίων, υποσταθμών και πυλώνων ανάλογα με την επιλογή και το συμφέρον των επενδυτών.[2]
Η αποκατάσταση του περιβάλλοντος όταν ολοκληρωθεί ο χρόνος ζωής, εισπραχθούν οι επιδοτήσεις ή γίνουν ασύμφορες οι εγκαταστάσεις, δεν περιλαμβάνεται στις πρόνοιες του νομοσχεδίου. Η εφαρμογή της περιβαλλοντικής νομοθεσίας απαξιώνεται ακόμη περισσότερο, η χωροταξία αντιμετωπίζεται ως περιττή πολυτέλεια και οι τοπικές κοινωνίες δωροδοκούνται απευθείας για να «ξεχάσουν» τις όποιες αρνητικές επιπτώσεις. Και όλα αυτά, ενώ η εκτίμηση των πραγματικών αναγκών της χώρας μας σε ενέργεια δεν έχει γίνει ακόμη: οι αιτήσεις για νέες εγκαταστάσεις ηλεκτροπαραγωγής (συμβατικές και ΑΠΕ) που έχουν κατατεθεί από τις ίδιες μεγάλες εταιρείες, είναι πολλαπλάσιες των σημερινών αναγκών. Η εξοικονόμηση ενέργειας, ένας τομέας που η χώρα υστερεί χαρακτηριστικά, πέρασε στα «ψιλά» του νομοσχεδίου και αντιμετωπίστηκε πλημμελώς με τον ενεργειακό κανονισμό για τα κτίρια που ακολούθησε.
Το νομοσχέδιο ενισχύει τις μορφές ΑΠΕ για τις οποίες ενδιαφέρονται οι μεγάλοι παίκτες, δηλαδή μεγάλης κλίμακας αιολικά και φωτοβολταικά «πάρκα», ενώ βαφτίζει ως ΑΠΕ ακόμη και τα μεγάλα υδροηλεκτρικά φράγματα. Μικρότεροι επενδυτές στον τομέα των φωτοβολταικών που διαμαρτυρήθηκαν μέσω του συνδέσμου τους για άνιση μεταχείριση, κατέθεσαν εξώδικα. Το νέο νομοσχέδιο δεν αποτελεί καινοτομία του Υπουργείου Περιβάλλοντος όπως διαφημίστηκε: με δελτίο τύπου οι πρώην ΥΠΑΝ, Χατζιδάκης –Μουσουρούλης, διεκδίκησαν την πατρότητα του νομοσχεδίου και έδωσαν στη δημοσιότητα το πανομοιότυπο δικό τους σχέδιο που παρέδωσαν στην κ. Μπιρμπίλη. Διόλου παράξενο. Οι συντάκτες, όπως και τα συμφέροντα που πρέπει να εξυπηρετηθούν είναι κοινά. Ποιος είπε ότι δεν υπάρχει συνέχεια στην διοίκηση;
Το τοπίο που διαμορφώνεται για τις ΑΠΕ είναι έργο που έχουμε ξαναδεί: Η πραγματικότητα αντιστρέφεται και η κερδοσκοπία ενδύεται φιλοπεριβαλλοντικό μανδύα. Στην Ισπανία, την Ιταλία, την Μ. Βρετανία και σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη, έρχονται στο φως διαδοχικές υποθέσεις διαφθοράς και σκανδάλων. Οι αρχές που ασχολούνται με το πρόβλημα υποστηρίζουν ότι είναι αδύνατο να υπολογιστεί το μέγεθος της απάτης και της διασπάθισης δημόσιου χρήματος που γίνεται για την κατασκευή αιολικών πάρκων. [3]
Όσο αλήθεια είναι ότι η προώθηση των ΑΠΕ είναι επιτακτική για την αντιμετώπιση της ρύπανσης και της κλιματικής αλλαγής, άλλο τόσο είναι αλήθεια ότι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας πρέπει να θεωρούνται δημόσιος πλούτος. Οι εκτάσεις που χρησιμοποιούνται είναι συνήθως δημόσιες. Οι επιχορηγήσεις βαρύνουν την κοινωνία, όπως και η προσαρμογή των δικτύων που σήμερα δεν είναι σε θέση να «σηκώσουν» αυξημένο φορτίο ΑΠΕ. Οι αθρόες εισαγωγές -γιατί στη χώρα μας δεν παράγουμε τα σχετικά τεχνολογικά αγαθά- θα έχουν συνέπειες στο εμπορικό ισοζύγιο, την ύφεση και την ανεργία. Οι πολύ αυξημένες τιμές της παραγόμενης ενέργειας θα βαρύνουν τους πολίτες καταναλωτές.
Επιπλέον σε πανευρωπαϊκό επίπεδο η συγκέντρωση των πηγών ενέργειας σε λίγα χέρια και η αποκλειστική εξάρτηση από μεγάλα δίκτυα μεταφοράς και διανομής, παραδίδουν τον έλεγχο της ενέργειας σε όμιλους συμφερόντων, ευνοούν την δημιουργία εντοπισμένων ενεργειακών κέντρων και πυρηνικών σταθμών, συνεργούν στην γιγάντωση των μητροπόλεων και την αναπαραγωγή καταναλωτικών προτύπων που διογκώνουν την κατανάλωση ενέργειας.
Στον αντίποδα, το περιβαλλοντικό και κοινωνικό όφελος από την εφαρμογή των ΑΠΕ, περνάει μέσα από τον κοινωνικό έλεγχο στον σχεδιασμό και την παραγωγή ενέργειας. Αφορά την προτεραιότητα στην ενίσχυση τοπικών αποκεντρωμένων συστημάτων ΑΠΕ όπου θα ενθαρρύνονται να συμμετέχουν Δήμοι, συνεταιρισμοί, συλλογικότητες, μεμονωμένοι αυτοπαραγωγοί για βιομηχανική, επαγγελματική, αγροτική και οικιακή χρήση. Αφορά την απόδοση κινήτρων και την ενημέρωση για εξοικονόμηση ενέργειας. Τις αλλαγές σε όλα τα κτίρια με θερμομόνωση, συντήρηση ή αλλαγή των συστημάτων κεντρικής θέρμανσης, γεωθερμία, πράσινες ταράτσες, βιοκλιματικές εφαρμογές, φωτοβολταικά στις στέγες και στις όψεις, μικρές ανεμογεννήτριες. Την ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής συστημάτων ΑΠΕ, ώστε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Την έρευνα και ανάπτυξη εναλλακτικών μορφών ΑΠΕ, την ανάπτυξη τεχνολογιών και συστημάτων αποθήκευσης. Αφορά τέλος την προσεκτική χωροθέτηση των μεγάλων εγκαταστάσεων ΑΠΕ με ενημέρωση και συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών, ώστε ελαχιστοποιούνται οι επιπτώσεις και να προστατεύονται αναντικατάστατα αγαθά όπως η βιοποικιλότητα, οι φυσικοί πόροι, τα σπάνια τοπία, η πολιτιστική κληρονομιά.
Ένα άλλο μοντέλο για τις ΑΠΕ είναι εφικτό και διαγράφεται σε πολλές από τις τοποθετήσεις που κατατέθηκαν στην διαβούλευση. Θα υιοθετηθεί στην Ελλάδα, της αρπαχτής και της διαπλοκής; Στη χώρα που εμπιστεύεται την τύχη της στους θεματοφύλακες της διεθνούς κερδοσκοπίας; Σε μια κοινωνία που δύο κόμματα εναλλάσσονται στην εξουσία ώστε να παραμένουν ίδιες οι πολιτικές; Μάλλον απίθανο αν δεν είμαστε εκεί να το θυμίζουμε και να το διεκδικούμε: Αγωνιζόμαστε για Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας για όλους, για την προώθηση του δημοκρατικού σχεδιασμού, της κοινωνικής συμμετοχής και της αποκέντρωσης, στην εξυπηρέτηση των πραγματικών κοινωνικών αναγκών και της προστασίας του περιβάλλοντος.
[1] Στελέχη των ίδιων εταιρειών κλήθηκαν να υπηρετήσουν το δημόσιο συμφέρον ως γραμματείς και σύμβουλοι του Υπ. Περιβάλλοντος
[2] Χιλιόμετρα δρόμων εύρους ως 15 μέτρων για να μεταφερθούν τα εξαρτήματα, ισοπέδωση και εκατοντάδες τόνοι μπετόν για να στερεωθούν ιστοί ύψους ως και 150 μέτρων, συμπληρώνουν την τυπική μορφή μιας τέτοιας εγκατάστασης.
[3] Εφημερίδα Καθημερινή 20-12-09: «Αέρας διαφθοράς στα αιολικά πάρκα, Κίνητρο οι επιδοτήσεις δισ. της Ε.Ε.»
Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010
Πανθηβαικό Συλλαλητήριο κατά της μονάδας καύσης
Συνέχεια
Στην περίπτωση της Θήβας, το σχέδιο για την μονάδα αποκρύφτηκε από την τοπική κοινωνία. Οι ενεργοί πολίτες της περιοχής είχαμε από το 2008 εντοπίσει το θέμα, αλλά παρότι επανήλθαμε πολλές φορές, οι αρμόδιοι ούτε συγκινήθηκαν, ούτε ενημέρωσαν για τα όσα προετοιμάζονταν. Αντίθετα ο Δήμος Θήβας υποστήριξε ένθερμα την ιδέα της καύσης. Όταν πλέον το σχέδιο έγινε συγκεκριμένο με την κατάθεση προκαταρτικής μελέτης που έφθασε στη Νομαρχία, τόσο ο Νομάρχης, όσο και ο Δήμαρχος Θήβας αρνήθηκαν τις καταγγελίες μας και ισχυρίστηκαν ότι επρόκειτο για μονάδα καύσης βιομάζας. Μέχρι σήμερα δεν έχουν ενημερώσει τους Βοιωτούς για τα στοιχεία της μελέτης. Ωστόσο από το καλοκαίρι του 2009 κλιμακώθηκαν οι κινητοποιήσεις και οι αντιδράσεις. Πρόσφατα μάλιστα διοργανώθηκε ημερίδα στη Θήβα και από την ΠΟΕ ΟΤΑ. Σε όλη την περιοχή έγινε συνείδηση το γεγονός ότι η λειτουργία μιας τέτοιας μονάδας εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για το περιβάλλον και την υγεία.
Η πάνδημη αντίδραση της τοπικής κοινωνίας έφερε αποτελέσματα. Το δημοτικό συμβούλιο Θήβας, οι βουλευτές του νομού και παράγοντες τοποθετήθηκαν αρνητικά. Ο Νομάρχης και ο Δήμαρχος Θήβας αποδοκιμάστηκαν στο συλλαλητήριο, ενώ οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν παραστάθηκαν. Οι πραγματικές προθέσεις ωστόσο θα φανούν στο μέλλον.
Ο αγώνας προφανώς δεν τελείωσε για όσους δεν ανέχονται τα κέρδη σε λίγους και τις ζημίες στο περιβάλλον και την κοινωνία. Οι πολίτες πρέπει να πάρουν στα χέρια τους τις τύχες της περιοχής που επί χρόνια υποβαθμίζεται. Ο αγώνας για ένα καλύτερο περιβάλλον είναι αγώνας για καλύτερη ζωή και τελικά αγώνας για πιο δίκαιη κοινωνία.
Δέσποινα Σπανούδη, χημικός μηχανικός- μέλος της Συμπαράταξης Βοιωτών για το Περιβάλλον
Στην περίπτωση της Θήβας, το σχέδιο για την μονάδα αποκρύφτηκε από την τοπική κοινωνία. Οι ενεργοί πολίτες της περιοχής είχαμε από το 2008 εντοπίσει το θέμα, αλλά παρότι επανήλθαμε πολλές φορές, οι αρμόδιοι ούτε συγκινήθηκαν, ούτε ενημέρωσαν για τα όσα προετοιμάζονταν. Αντίθετα ο Δήμος Θήβας υποστήριξε ένθερμα την ιδέα της καύσης. Όταν πλέον το σχέδιο έγινε συγκεκριμένο με την κατάθεση προκαταρτικής μελέτης που έφθασε στη Νομαρχία, τόσο ο Νομάρχης, όσο και ο Δήμαρχος Θήβας αρνήθηκαν τις καταγγελίες μας και ισχυρίστηκαν ότι επρόκειτο για μονάδα καύσης βιομάζας. Μέχρι σήμερα δεν έχουν ενημερώσει τους Βοιωτούς για τα στοιχεία της μελέτης. Ωστόσο από το καλοκαίρι του 2009 κλιμακώθηκαν οι κινητοποιήσεις και οι αντιδράσεις. Πρόσφατα μάλιστα διοργανώθηκε ημερίδα στη Θήβα και από την ΠΟΕ ΟΤΑ. Σε όλη την περιοχή έγινε συνείδηση το γεγονός ότι η λειτουργία μιας τέτοιας μονάδας εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για το περιβάλλον και την υγεία.
Η πάνδημη αντίδραση της τοπικής κοινωνίας έφερε αποτελέσματα. Το δημοτικό συμβούλιο Θήβας, οι βουλευτές του νομού και παράγοντες τοποθετήθηκαν αρνητικά. Ο Νομάρχης και ο Δήμαρχος Θήβας αποδοκιμάστηκαν στο συλλαλητήριο, ενώ οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν παραστάθηκαν. Οι πραγματικές προθέσεις ωστόσο θα φανούν στο μέλλον.
Ο αγώνας προφανώς δεν τελείωσε για όσους δεν ανέχονται τα κέρδη σε λίγους και τις ζημίες στο περιβάλλον και την κοινωνία. Οι πολίτες πρέπει να πάρουν στα χέρια τους τις τύχες της περιοχής που επί χρόνια υποβαθμίζεται. Ο αγώνας για ένα καλύτερο περιβάλλον είναι αγώνας για καλύτερη ζωή και τελικά αγώνας για πιο δίκαιη κοινωνία.
Δέσποινα Σπανούδη, χημικός μηχανικός- μέλος της Συμπαράταξης Βοιωτών για το Περιβάλλον
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
